Po raz pierwszy w historii cyklu winylowego pojawia się bootleg, a mianowicie zapis ostatniego koncertu Siekiery. Czy wydanie jest godnym upamiętnieniem tego wydarzenia?
Nieoficjalne, dwupłytowe wydawnictwo „Nowa Aleksandria Live” ukazało się w ubiegłym roku nakładem Spirit of Poland Records. Nie mam żadnej wiedzy na temat tej inicjatywy ani ludzi za nią stojącymi. Gdzieś pojawiła się informacja, że płyty zostały wydane w Kanadzie, gdzieś indziej pankowa milicja donosiła, że przy projekcie palce maczał ktoś kojarzony ze środowiskiem skrajnej prawicy z Wrocławia… Najistotniejsze jest, że taka pozycja ujrzała światło dzienne, jednak nie obyło się bez wpadek.
Ładnie z zewnątrz, ale co z dźwiękiem?
Trzeba przyznać, że „Nowa Aleksandria Live” jest naprawdę bardzo ładnie wydana. Ukazało się kilka wersji tego bootlegu – na czarnych winylach (z biało-czarnymi okładkami), niebieskich (z błękitno-granatowymi okładkami) i czerwonych (z czerwono-czarnymi okładkami), jest też test press w drewnianym pudełku (w ilości zaledwie czterech egzemplarzy) oraz kaseta.
Ja wybrałem wersję blue, bo błękit to jeden z moich ulubionych kolorów. Sam winyl ma bardziej klasyczny odcień niebieskiego i lekko marmurkowe „umaszczenie”. Etykietki mają czerwony kolor i designem nawiązują do słynnych wydawnictw Tonpressu czy Pronitu. Zapis ostatniego występu Siekiery z 6 grudnia 1986 roku w warszawskiej Rivierze Remont mamy do odsłuchu na trzech stronach wydawnictwa, a ostatnia strona D przedstawia wyrytą grafikę znaną z okładki. Wygląda to naprawdę efektownie i jest fajnym „smaczkiem” towarzyszącym temu wydawnictwu. Okładki uzupełniają zdjęcia nowofalowej Siekiery i kadry z teledysku do „Misiowie Puszyści”.
Największym mankamentem jest niestety dźwięk… Brzmienie wydobywające się z głośników jest płaskie, kartonowe, po prostu chujowe. Trafiłem w sieci na komentarz perkusisty Zbigniewa Musińskiego, który dużo mówi o przyczynach takiego stanu rzeczy:
„Zapis tego koncertu to tzw. bootleg! Wydanie tej płyty jest nielegalne. Tomek ani nikt z nas tego wydawnictwa nie autoryzował. To wyjaśnia fakt, że jakość tego materiału pozostawia wiele do życzenia. Nagranie powstało na czterośladzie podłączonym do konsoli. Stąd te przesterowania. Przez wiele lat nikt nie wiedział w ogóle, że ktoś ten koncert nagrał. Potem były plany oficjalnego wydania tego materiału (po przeróbce w studio), ale Adamski nie dogadał się z kim trzeba!? Dlatego koncert ten należy uważać za dokument klasy A polskiego rocka lat osiemdziesiątych! P.S. Z tego co pamiętam, na żywo brzmiało to całkiem dobrze i byliśmy z występu zadowoleni! Pozdrawiam wszystkich fanów Siekiery na całym globie!!!”
Niezależnie od słabej jakości nagrania, uważam, że każdy miłośnik nowofalowej Siekiery powinien mieć tę pozycję w swojej kolekcji. Na portalach aukcyjnych można jeszcze kupić „Nowa Aleksandria Live” w rozsądnych cenach, ale podejrzewam, że z roku na rok wartość tego wydawnictwa będzie dość wyraźnie rosnąć.
